در ستایش زندگی

    من اگه می تونستم ۳۰ ساعت قطعی آب رو تحمل کنم، جمع میکردم میرفتم همون دهه ی اول و دوم  قرن سیزده هجری بدنیا میومدم که حداقل نخواد درس بخونم.

    افسردگی بخاطر اتفاقات ۱۲ روز پیش تا الان و نبود میم، خانه را تبدیل کرده به بلبشویی که جورابم را هم نمیتوانستم در آن پیدا کنم. کم دیرم نشده بود که یادم افتاد یک جفت باید توی کیف روی دوشی ام داشته باشم.  و خب سراغ کیفم که رفتم دیدم  پر از دستمال کاغذی های مچاله است و یک بطری آب معدنی نصفه و ته برگ کارت پرواز های ساعت ۶ صبح روز ۱۳ دی. و خب یک آن دوباره یخ کردم. طبیعت زخم های عمیق این است که خیلی راحت دوباره سر باز میکنند. 

دلچسب ترین چیدمان و دکوراسیون ورودی آپارتمان، حضور کفش های جفت شده اش کنار پادری است.

   ای کسانی که کالسکه ی بچه تون رو توی صحن ها و روی فرش های حرم می برید، آیا کالسکه رو روی فرش اتاق پذیرایی خونه تون هم میارید یا دم در پارکش میکنین؟

    دختر دایی در گروه خانواده پرسیده "حاضرید یک آپارتمان چند واحدی در فلان شهر بخریم و همه باهم آنجا زندگی کنیم؟" آن هم در گروهی مجازی که هر چند روز یک بار در آن چاقوکشی و گروگان گیری اتفاق می افتد.

نو هانی. تنک یو وری وری ماچ.

+ لولی! لولی! آلاهاهــا!

که یعنی: خاله [جان]! خاله [جان]! هلیکوپتر [ام را به تماشا بنشین]!